یه روز برفی (با کمی تاخیر)

بعد از مدتها اواسط بهمن ماه تهران هوای 8-7 درجه زیر صفر را تجربه کرد، هوای تهران از آلودگی وحشتناک ماههای اخیر نجات پیدا کرد و برف و سرما میهمان خونه هامون شد ایلیا که تازه می فهمید برف چیه اولش فکر می کرد همه جا رو کف گرفته و مدام می گفت "مامان شرا همه جا کفه؟" هر چی من می گفتم برفه می گفت "نه ببین شبیه کفه!!!" دیگه یه روز که زودتر از سر کار برگشتم بااینکه برف نسبت به روزهای پیش کمتر شده بود اما باز از هیچی که بهتر بود... با پسر گلم رفتیم پشت بام برف بازی که در همین حین دوستش عسل هم به ما پیوست و یک برف بازی حسابی کردیم به بچه ها که خیلی خوش گذشت و من هم از شادی پسرکم کلی روحیه ام عوض شد بعد هم ایلیا یه شلغم حسابی خورد، بعدش یه دوش آب گرم و برای اولین بار شب ساعت 9 بیهوش شد

اینم یه عکس جالب از سرمای کم نظیر تهران

بهترین آدمهای زندگی
همانهایی هستند که
وقتی کنارشان میشینی
چایی ات سرد میشود ودلت گرم . . .

و تو همان بهترینی هستی که همیشه آرزوش رو داشتم.

پسر گلم امیدوارم توی روزهای سرد زندگی دلت گرم تر از همیشه باشه و زندگی شیرین ترین لحظه هاش رو بهت نشان بده که سرمای زندگی فقط با حضور گرم تو هست که می تونه زیبا و دل انگیز باشه. پسر گلم عاشقانه دوستت دارم